Health | Hoera! Na twee jaar weer ongesteld!

6,6K

Hoera! Vorige week bereikte ik een belangrijk moment op mijn reis naar gezondheid. Na twee jaar werd ik namelijk voor het eerst weer ongesteld. Voor mij één groot feest en dus een reden om alle details daarover met jou te delen. Vandaag lees je hoe, wat en waarom ik niet meer ongesteld werd. En hoe en waarom nu weer wel!

Laten we eerlijk zijn, er rust een groot taboe op het praten over je menstruatie. Het is een privé aangelegenheid waar je niet open en bloot met iedereen over praat. Maar die ongeschreven regel lap ik vandaag aan mijn laars, want als je het mij vraagt is het maar wat belangrijk dat er wél over gepraat wordt. Want waar iedere vrouw maandelijks ongesteld hoort te worden, gebeurt dit bij een bizar groot aantal vrouwen niet. Dus nee, jij bent niet de enige met een onregelmatige cyclus, ook al dacht je tot vandaag van wel!

Niet meer ongesteld

Dat ik niet helemaal gezond ben, dat weten we inmiddels. Zo niet, lees dan mijn artikel over de Ziekte van Lyme, hypermobiliteit en fibromyalgie. Als je dat een beetje te zwaar vind lees je mijn artikel over hoe ik stopte met ‘gezond worden’ als levensdoel te beschouwen.

In mijn zoektocht naar gezondheid kreeg ik begin 2015 mijn huisarts zo ver om mijn hormoonwaarden te laten checken. Die checken ze via bloedafname, maar dat kan alleen als je al vier weken geen anticonceptiemiddelen meer hebt gebruikt. Dat was het moment waarop ik stopte met de pil, zodat mijn hormoonwaarden gecheckt konden worden (die waren overigens helemaal in orde). De huisarts vertelde mij dat ik de pil weer kon nemen zodra ik weer ongesteld werd.

Dat gebeurde niet. En ik moet eerlijk zeggen dat ik daar ver van verdrietig over was. Ik vond het een fantastische bijkomstigheid van mijn slechte gezondheid. In ieder geval iets waar ik wat aan had. Immers, als je al zo ziek bent heb je echt geen zin om maandelijks nóg zieker te zijn en in de weer te moeten met maandverband en co.

Maar eigenlijk is het uitblijven van je menstruatie natuurlijk foute boel. Zeker als je bedenkt dat ik al jaren ondergewicht heb. De allereerste vraag waar artsen vervolgens mee komen is: heb je een eetstoornis?

Nee.

Of toch wel?

Laten we voorop stellen dat dit inderdaad niet het geval is. Dat is zelfs door een psycholoog bevestigd om artsen erover op te laten houden. Ik zou bijna een eetstoornis krijgen aangepraat. Maar.

MAAR.

Er bestaat nog iets anders dan het stempel eetstoornis, namelijk restricted eating tendencies. Zo ontdekte ik afgelopen april dankzij YouTuber This Girl Audra. Gefascineerd door herkenning bekeek ik al haar video’s en al snel besefte ik me dat ik restricted eating tendencies had. (Ik houd even deze Engelse term aan omdat ‘beperkt eten neigingen’ raar klinkt). Of te wel, dat ik ‘leed’ aan disordered eating: een eetstoornis zonder stempel.

Ik heb nooit écht te weinig gegeten. Ik at gewoon minder dan anderen. Maar ik ben klein, sportte niet en ik was bovendien mega blij met mijn figuur. Iets wat ook wat waard is. Ik besef me dat het veel aan dit verhaal zou toevoegen als ik mijn gewicht met jullie zou delen, maar om toch een beetje integriteit te bewaren doe ik dat liever niet. Wellicht een andere keer.

Dat minder eten moet begonnen zijn in 2010, toen ik plotseling erg veel was aangekomen omdat ik gestart was met de anticonceptiepil (2009). Door de pil kreeg ik last van onstilbare honger. Twee boterhammen met ei, twee Liga’s (want die waren toen nog gezond), een Time-Out en dan als toetje nog drie scholiertjes en een pakje Multi Vit. En dan had ik nog steeds honger. Je ziet, dat is echt heel veel eten.

Logischerwijs kwam ik aan en dus ging ik minder eten. En dat werkte goed. Zo goed dat ik nóg minder eten: want hé, het werkt! Dat ging een tijdje zo door totdat bleek dat ik nog meer kon afvallen dan ik eigenlijk wilde. Maar ik dacht: why not? Ik zou die mensen die niet konden lijnen weleens laten zien hoe het moest! Sinds 2011 is mijn lage gewicht wel constant geweest, dus verder geen schommelingen.

Werd ik toen ziek?

Nee. Waarschijnlijk had ik op dat moment al Lyme. Ik was ook al hypermobiel en ik heb sinds mijn twaalfde al pijnklachten. Het werd er echter niet beter op. Het liefst zou ik een verband met het minder eten willen ontkennen, maar ik denk dat dat tegen alle ratio ingaat. Het is namelijk best aannemelijk dat doordat mijn lichaam zwak werd, de Lyme bacterie de vrije loop kreeg en de hypermobiliteit téveel energie ging vergen.

Grazen

Interessant is hier dat ik op een gegeven moment ook niet veel meer kón eten. Vooral ’s middags was een groot bord met eten echt onmogelijk en daarna voelde ik me een opgeblazen wrak. Terwijl ik wél honger had. De hele dag had ik honger en dus at ik de hele dag maar kleine dingen. Lekker rijstwafels grazen met hummus en cashewboter en hier en daar was hapjes havermout en wat amandeltjes. ’s Avonds heb ik wel altijd ‘normaal’ gegeten.

De hele dag honger

Maar de hele dag honger hebben is niet tof en al he-le-maal niet praktisch. Want het betekent dat je tijdens een hoorcollege of op je werk de hele tijd zit te eten en dat word je niet altijd in dank afgenomen.

Op zoek naar een manier om daarmee om te gaan stuitte ik op een video van This Girl Audra over normal eating en van daaruit rolde ik door naar haar video’s over disordered eating. Ik kocht ook haar e-book: Get My Period Handbook.

Audra is echt een bron van inspiratie voor mij geweest om meer te gaan eten. Ze is ook veganistisch maar ze preekt niet voor gezond eten, wat ik toch wel vervelend vond. Voordat we mij het stempel orthorexia op gaan plakken wil ik dat even beargumenteren, door te stellen dat mijn zieke lichaam toch echt wel meer nodig heeft dan witte rijst met P+B Jelly. He. Dus.

Het duurde niet lang voordat ik mijn heil vond in de Ayurveda (klik voor meer daarover), waardoor ik weer grotere porties kon eten met behulp van het Everyday Ayurveda Cookbook. Inmiddels ben ik een beetje aangekomen én werd ik weer ongesteld! Officieel heb ik nog steeds ondergewicht, maar het gaat erom waar je je goed bij voelt. Waarschijnlijk is het dus dat ik al veel langer niet meer écht ongesteld werd, maar dat ik door het slikken van de pil een schijnmenstruatie kreeg.

Disordered eating

Ik deel dit verhaal om het begrip disordered eating wat meer onder de aandacht te brengen en wellicht om jou te inspireren je hier eens in te verdiepen. Het is dan ook een onderwerp waar ik graag meer over wil delen, zeker omdat ik er inmiddels vrij veel over weet, maar ik bang dat ik dan hypocriet overkom. Ik ben zelf nog steeds niet gezond en er zijn altijd mensen die dan gaan zeggen: jaaaaa maar jij bent niet ziek, jij eeeeeet gewoon te weinig. Ehm nee. Dus dat is een dilemma. Voor nu, leef je uit met Audra. ;)

Die anticonceptiepil komt er bij mij trouwens sowieso niet meer in, ik kijk nu uit naar de Lady Comp, waar Iris een mooi stukje over schreef op haar blog The Sea is My Cup of Tea.

Herken jij aspecten uit dit verhaal? Heb jij weleens een tijd lang geen menstruatie gehad? Laat het weten in de comments!

Lees ook: Waarom je zin hebt in chocolade als je ongesteld bent!

Volg je mij al op Facebook, Instagram, Pinterest en Bloglovin’?