Onlangs las ik de boekenserie The Kingkiller Chronicle, een serie waar ik razend enthousiast over ben en graag iets over wil vertellen. Ook kijk ik sinds kort Riverdale. Wat het verband is tussen de twee? Je leest het in dit artikel!
Ben ik een fantasy fan? Yes! Heb ik veel fantasy boeken gelezen? Nope. Mijn fantasy teller heeft na Harry Potter lang stilgestaan. Sowieso liep mijn boekenteller niet zo snel, want ik ben nu eenmaal geen snelle lezer en wat met al die boeken die je voor school moet lezen? De tijd die overbleef besteedde ik voornamelijk aan het lezen van bestsellers en boeken waarvan ik vond dat ik ze gelezen moest hebben. Dat is nooit een slechte keuze geweest want wie zou ik zijn zonder Wuthering Heights, On The Road, The Catcher in the Rye, The Curious Incident of the Dog in the Nighttime, The Book Thief of Wild? En laten we vooral War and Peace niet vergeten (Tolstoy is echt één van de slimste personen ooit).
Maar tijdens het schrijven van mijn masterscriptie twee jaar geleden begon ik te lezen als een malle, alsof ik iets te compenseren had. Wat die scriptie hiermee te maken heeft? Alles. Want tijdens die periode woonde ik in een grot ergens ver, ver hier vandaan waar het leven uit niets meer bestond dan scriptie schrijven, wandelen en lezen. En dat lezen heb ik niet meer afgeleerd, ik sla mijn boeken achterover als shotjes wodka (al ik geen wodka drink, ondanks dat Tolstoy dat vast zou aanraden). En sindsdien loopt mijn boekenteller weer, net als mijn fantasy teller.
Ik las de boekenseries The Mortal Instruments, The Infernal Devices en Throne of Glass. Maar ik las niet The Lord of the Rings en ook niet The Wheel of Time of Game of Thrones. Ik weet dat sommige mensen zich nu gaan opwinden en mij graag willen vertellen wat ik allemaal mis, maar daar kan ik niets mee. Want mijn voorkeur gaat toch echt uit naar young adult fantasy: lekker cheesy, niet al te serieus, maar wel spannend, met een liefdegerelateerd subplot en knappe feeën (vampieren mag ook).
Maar toen ik het vijfde boek van Throne of Glass uit had (Empire of Storms) wist ik even niet zo goed wat ik wilde lezen. Een vriend raadde mij aan om The Kingkiller Chronicle te lezen, het beste advies ooit. De dikke boeken schrokken me wel een beetje af, maar als je War and Peace eenmaal overwonnen hebt kun je alles aan. Inmiddels heb ik de eerste twee boeken van The Kingkiller Chronicle uit, het derde boek moet nog geschreven worden.
The Kingkiller Chronicle
Eerlijk is eerlijk, het is alweer twee maanden geleden dat ik het tweede boek, The Wise Man’s Fear uitlas. Maar de boeken waren gewoon zo fantastisch dat ik er geen woorden voor had. Ik kon het niet meteen delen, maar inmiddels heb ik alles een plekje kunnen geven en deel ik maar al te graag mijn enthousiasme over de boekenserie!
The Kingkiller Chronicle is geschreven door Patrick Rothfuss en bestaat tot nu toe uit twee boeken: The Name of the Wind en The Wise Man’s Fear. Rothfuss schreef ook een spin-off over één van de bijpersonages: The Slow Regard of Silent Things. Ook dat boek heb ik gelezen en heeft zeker eens zoveel indruk op mij gemaakt als de andere twee boeken.
Goodreads synopsis van The Name of the Wind:
Told in Kvothe’s own voice, this is the tale of the magically gifted young man who grows to be the most notorious wizard his world has ever seen. The intimate narrative of his childhood in a troupe of traveling players, his years spent as a near-feral orphan in a crime-ridden city, his daringly brazen yet successful bid to enter a legendary school of magic, and his life as a fugitive after the murder of a king form a gripping coming-of-age story unrivaled in recent literature. A high-action story written with a poet’s hand, The Name of the Wind is a masterpiece that will transport readers into the body and mind of a wizard.
The Wise Man’s Fear is simpelweg het vervolg van het verhaal dat Kvothe vertelt over zijn leven.
The Kingkiller Chronicle is zo’n serie die je opzuigt in de wereld van de personages. Tijdens het lezen ben je in hun wereld en weet je zeker dat het allemaal echt is gebeurd. Je moet er wel even inkomen: de eerste 100-150 pagina’s maakte mij niet echt razend enthousiast, maar dan volgt er een soort keerpunt en wil je niet meer weg uit de wereld van Kvothe. Het boek is bovendien prachtig geschreven, iedere zin is een kunstwerkje op zich. Toch blijven de boeken makkelijk leesbaar, iets wat ik vaak mis bij boeken met té kunstzinnige zinnen.
Synchroniciteit (even zweven)
Behalve dat de boeken echt episch zijn is er nog een tweede reden waarom ze zoveel indruk op mij hebben gemaakt. Met boeken ervaar ik sowieso al snel synchroniciteit (in een notendop: toeval dat eigenlijk geen toeval kan zijn). Zo pakte ik vorige maand het boek The Diviners uit de kast, een boek dat al twee jaar in de kast stond en bleek te gaan over een moordmysterie waarbij allerlei paranormale verschijnselen betrokken zijn. Diezelfde week begon ik op school met het vak parapsychologie. Door het lezen van The Diviners was ik inmiddels al bekend met veel paranormale begrippen waar ik daarvoor geen weet van had. Wat een ouija bord is bijvoorbeeld. Toevallig? Misschien, maar dit soort dingen gebeuren mij te vaak om het nog toeval te kunnen noemen.
Synchroniciteit ervoer ik ook tijdens het lezen van The Kingkiller Chronicle. De vorm van magie die in de serie voorkomt wordt sympathy genoemd en net op het moment dat sympathy een grotere rol gaat spelen in de boeken las ik in een wiccaboek een hoofdstuk genaamd: de principes van sympathie. Mijn mond viel open toen ik dat las, want a.) sympathie bestaat volgens de wicca echt, b.) waarom lees ik in beide boeken tegelijkertijd over hetzelfde onderwerp? (Detail, ik ben meestal in drie boeken tegelijk bezig).
In het tweede boek leert Kvothe de ketan, een soort Qi Gong, net op het moment dat ik thuis ben begonnen met Qi Gong oefeningen en een Qi Gong retraite heb geboekt (een verhaaltje voor een andere keer). (Detail, ketan is ook de naam voor die witte plakrijst). Tijdens het lezen van de spin-off (The Slow Regard of Silent Things) stroomden de tranen over mijn wangen omdat ik zoveel van het meisje in mijzelf herkende, al dan in véél mindere mate (dat is ook een verhaaltje van een andere keer, maar sowieso synchroniciteit gerelateerd).
The Kingkiller Chronicle is echter niet per se young adult fantasy zoals hierboven omschreven. Het zit een beetje tussen de harde Game of Thrones fantasy en young adult fantasy in. Inclusief liefdegerelateerd subplot en exclusief oorlog en een overmaat aan gruwel en doden.
Riverdale’s Archie
Toen ik de boeken uit had keek ik op Netflix de eerste aflevering van Riverdale, een nieuwe serie op Netflix die je kunt omschrijven als Pretty Little Liars meets The Vampire Diaries. Eén van de personages uit de serie, Archie, lijkt qua karakter en uiterlijk als twee druppels water op de Kvothe uit mijn verbeelding. Kvothe is Riverdale’s Archie. Archie is Kvothe. Het is echt bizar hoeveel Archie op Kvothe lijkt. Toen hij voor het eerst in beeld verscheen dacht ik: hé daar is Kvothe! En toen: Oh- hè? Nee. Dat kan niet. Hoe kan dat!? Als je net zo’n Archie fangirl bent als ik heb je dus nog een extra reden om The Kingkiller Chronicle te lezen.
Nieuwsgierig geworden naar The Kingkiller Chronicle? Je bestelt de boeken op Bol.com!
Heb jij The Kingkiller Chronicle gelezen? Wat vond je ervan? En kijk je Riverdale? Laat het weten in de reacties!
Lees ook: Book Review | The Rosie Project
Volg je mij al op Facebook, Instagram, Pinterest en Bloglovin’?
Dit artikel bevat affiliate links.
3 comments
3 boeken tegelijk lezen, dat kan ik niet :) Ook niet fictie en non-fictie, alleen al omdat ik dan toch eerder het ene wil lezen dan het andere en er eentje blijft liggen.
Ik heb onlangs voor het eerst de Harry Potters gelezen en nog nooit gehad dat ik ze onmiddellijk opnieuw wilde lezen. Ik ben ook wat op zoek naar een waardig alternatief. Ik dacht de Game of Thrones te lezen omdat het leuk is dat je dan ook de verfilming kunt zien maar the Kingkiller Chronicles lijken me ook wel wat. Bedankt voor de tip! Ik noteer het :)
Haha ja dat herken ik wel een beetje Sofie, dat ik dan toch liever de fictie lees. Maar gelukkig ben ik daar consequent genoeg voor. (A) Mocht je voor Kingkiller kiezen ben ik heel benieuwd wat je ervan vindt, de boeken zijn zo tof! :D
Boeken door elkaar of tegelijkertijd lezen kan ik ook niet. Als ik een boek lees dan moet ik hem uitlezen en als het niets is dan doe ik hem weg. Ben wel benieuwd of deze boeken iets voor mij zijn, ik ga eens op zoek! :-)